Ik heb besloten achter Gods volk te gaan staan. Concreter ik sta achter Israël, het Israël wat sinds 1948 een eigen staat heeft. Het Israël waarvan ik overtuigd ben dat God daar een eigen weg mee gaat. Als ik mijn Bijbel lees en profetieën lees over het herstel van Israël, dan weet ik wat het betekent om de Bijbel naast de krant te kunnen lezen.
Wanneer ik dit ventileer dan wordt ik een beetje moe van alle “Ja maar...'s” Op de een of andere manier schijn ik Israël niet onvoorwaardelijk te mogen liefhebben of er achter te mogen staan. Op de een of andere manier heeft een meerderheid van de mensen liever dat ik kritiek spui over Israël en de palestijnen zielig vind. Men gaat soms zo ver dat er beweerd wordt geen goed Christen te zijn als ik op z'n minst de onderdrukking van de palestijnen niet erken.
Men verwacht dan van mij dat ik gemakshalve de historie van de totstandkoming van staat Israël vanaf pakweg 1890 maar vergeet, om maar te zwijgen van een bijbels onderbouwing en een door God voor eeuwig beloofd recht op het land! Brutaal en vaak totaal niet gehinderd door enige kennis van zaken bralt men maar wat in de richting van een verbroken verbond, ongelovige joden, en een totale vervulling in Christus.
Nu meen ik in mijn Bijbel te lezen dat Gods verbond met Av'raham (Abraham) onder andere twee opvallende kenmerken had:
1 Het IS een EEUWIG verbond Genesis 17:7-9
2 Het is een eenzijdig aangegaan verbond door God met Av'raham (Abraham) want de laatstgenoemde lag op dat moment in een diepe slaap. Genesis 15:12
Wanneer er mensen zijn die beweren dat het verbond wat God sloot met Av'raham en zijn nageslacht via Yitschak ( Izaäk ) verbroken is of niet meer geld dan is dit in mijn ogen een motie van wantrouwen aan het adres van de God van Israël. Want als waar zou zijn dat God het verbond met Av'raham heeft verbroken en de landbelofte geld niet meer, dan staat ook mijn definitie van “Eeuwig leven” op losse schroeven, want eeuwigheid heeft dan kennelijk een andere definitie dan de eindeloosheid die ik altijd gedacht heb. Sterker nog als ik mee zou gaan in de gedachte dat God op dit punt zijn belofte gewijzigd heeft, dan dringt zich de vraag op waarin kan ik God dan wel blindelings vertrouwen.
Toch hebben eeuwenlang grote groepen christenen wel op deze manier over het verbond, en Gods omgang daarmee gedacht. Israël zou hebben afgedaan als Gods volk en het land zou geen exclusief eigendom meer zijn van Israël Men beweert dan dat God zou daarvoor in de plaats de kerk genomen hebben. Gelukkig is er een duidelijke kentering waarneembaar de laatste decennia. Met heeft weer zicht en visie op Israël gekregen! Meer en meer zijn Christenen de Joodse wortels van het evangelie aan het herkennen en vooral erkennen. Dat betekent vooral een omslag in de manier waarop broeders en zusters de Bijbel zijn gaan lezen, namelijk rekening houdend met de Joodse context!
De Messias Yeshua ( Jezus ) was ook voluit een Jood, of men dat nu leuk vind of niet.
Shalom,
Henk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten